سی‌امین سال درگذشت استاد دکتر غلامحسین یوسفی
١۴ آذر ١٣۹٩ برابر است با سی‌امین سال درگذشت استاد نامدار ادب فارسی شادروان دکتر غلامحسین یوسفی رضوان‌الله علیه که مَثَل اعلای فرهیختگی و فرزانگی آمیخته با ادب و اخلاق و معنویت بود.
دکتر یوسفی از معدود استادانی است که دوست داریم در حالی که مستقیم و حضوری شاگرد ایشان نبوده‌ایم؛ اما به واسطه آثار ارزشمندشان، خود را شاگرد و پرورش یافته مکتب ایشان بدانیم.
بخشی از شهرت علمی چنین استادی قاعدتا به درس خواندن در محضر استادان نامدار عصر برمی‌گردد؛ اما بخش دیگر هم به کوشش و کارکرد شخصی استاد و پای فشردن ابشان بر تحقیق و پژوهش وجدی گرفتن کار معلمی مرتبط است.
از میان هزاران هزار دبیر ادبیات مقیم دبیرستان، تعدادی کم چون دکتر یوسفی به دانشگاه برای تدریس راه می‌یابند که خود کنایتی از کوچکی چنان برکه‌ای برای چنین دریانوشی است(این سخن البته نافی نقش دبیران عزیز که بی شاگردی کردن محضر آنان کسی چیزی نشده‌است، نیست)
دکتر یوسفی علاوه بر تدریس در دانشگاه، کارهایی چون؛ تصحیح متون، نگارش کتاب‌های تحقیقی و تحریر مقالات علمی و انجام سفرهای علمی و شرکت و سخنرانی در مجامع جهانی و داخلی را وجهه همت خویش ساخت و نگذاشت که روحیه بطالت و روزمرگی و یکسان گذرانیدن روزها بر او چیره شود.
طبعا داوری درباره آثار علمی ایشان مجالی دیگر می‌خواهد ولی دقت استاد در تحقیقاتی که درباره فرخی سیستانی و بیهقی و قابوسنامه و آثار سعدی و…. داشته‌اند، موید آن است که وسواس علمی و دقت نظر و پرهیز از شتاب‌زدگی جزء عادات ثانویه استاد بوده‌است.
باوجود برآمدن استاد یوسفی از خاک پاک خراسان بزرگ، به خلاف بسیاری از ادیبان آن سامان روحیه برتری جویی و خراسان پرستی (که گاهی پیش برخی کسان به وهن دیگر جایها انجامیده است) یافت نمی شود.
انصاف و اعتدال علمی استاد یوسفی ریشه در اخلاق و ادب و شخصیت ایشان دارد که گونه‌ای ساده‌زیستی و آسان گرفتن زندگی هم بر آن افزون است و اینها نشان می‌دهد که تمرکز استاد بر آثاری چون تاریخ بیهقی و قابوسنامه و گلستان و بوستان؛ پیش زمینه‌ای درونی از جنس اخلاق و ادب و تعهد داشته‌است.
هنوز می‌توان با دکتر یوسفی “دیدار با اهل قلم” داشت و آثارش را چونان “کاغذ زر” خواند و با “برگهایی در آغوش باد” به “چشمه روشن” رسید.
در سی‌امین سال درگذشت این استاد پژوهنده و دوستدار فرهنگ و ادبیات و زبان فارسی شاید بی هیچ واهمه و اغراق بتوان گفت که با وجود برآمدن استاد نامدار بسیار در این سه دهه (که برخی از حسن اتفاق شاگرد همین استاد بوده‌اند) ، هنوز برای تکرار شدن شخصیتی با چنین مشخصات و چنان مایه علمی و از در درآمدنش بایست چشم به راه دوخت.
خاک بر آن بزرگوار خوش باد.
#دکتر_عبدالرضا_مدرس_زاده
@pazhvak_roshangari
??
??
@bare30p